Horon ; Muhteşem bir danstır

Otantik değerleriyle geleceğe aktarılmaya çalışılan Karadeniz Horon kültürü ile gelen terapi özelliğinde eğlenceli spor olan Horon

Omuzda Karadeniz Horona ilk bakan biri için her şey ayaklarda gibi görünür: çabuk adımlar, ritmik vuruşlar, yere sağlam basan figürler... Ama aslında ruhun taşındığı yer omuzlardır. Çünkü melodinin coşkusuna kendini bırakan horoncu, "aşağı alma" noktasına—yani o içsel kopuşun zirvesine—geldiğinde, sadece adımları değil duygularını da dansa katar. Ve işte tam orada, Karadeniz’in dalgaları gibi geniş geniş salınan omuzlar devreye girer. O an, bedenden dışa taşan içsellik olur. Coşku, omuzlardan akar, karşı tarafa ulaşır; izleyen sadece bir dans değil, bir hissiyatla karşılaşır. Sanki Karadeniz o omuzlarda bir anlığına kıyıya vurur, sonra yeniden çekilir. “Omuzda Karadeniz”, işte bu hissin çizgisel ifadesi… Ayakta ritim, bedende ahenk, omuzda ise duygunun kendisi vardır.

Horon, Karadeniz Bölgesi'nin en karakteristik ve dinamik halk danslarından biridir. Rezonanstaki yeri, hem fiziksel hareketlerin ritimle uyumu hem de kültürel ve duygusal yankıları açısından derin bir anlam taşır. Fiziksel Rezonans ve Ritim Horon, hızlı omuz titretmeleri, tüm vücudun ani sarsıntıları, yere çökmeler ve çevik ayak hareketleriyle bilinir. Bu hareketler, kemençe, davul ve zurna gibi geleneksel enstrümanların canlı ve yüksek tempolu müziğiyle tam bir uyum içindedir. Ritmik Titreşim: Horonun kendine özgü "titreme" ve "sallama" hareketleri, müziğin ritmiyle birleştiğinde adeta bir rezonans yaratır. Dansçıların senkronize hareketleri, enerjinin bir bütün olarak hissedilmesini sağlar. Bu, izleyiciye de geçen, enerji dolu bir "titreşim" etkisi yaratır. Kolektif Uyum: Horon genellikle bir sıra ya da yarım daire şeklinde, el ele veya omuz omuza tutuşularak oynanır. Bu fiziksel bağlantı, dansçılar arasında hem ritmik hem de duygusal bir rezonans al...

Horonun Anlamına Dair Düşünceler Horon, sadece bir oyun değil. O, Karadeniz’in dilidir; bazen dalganın köpüğü, bazen rüzgârın inadı, bazen yaylanın sessiz duasıdır.   Soldoylu bir horoncu dizlerini yere vurduğunda, aslında sadece ritme değil, geçmişine de karşılık verir. Her adım, ataların ayak izini bulur; her dönme, Karadeniz’in kendi etrafında dönen öfkesini anımsatır. “Soldoylular bıçak horonunu güzel oynar” derler. Doğrudur ama eksiktir. Çünkü bıçak horonu, bir sonucu temsil eder; öncesinde iliklerde gezinen melodi, göğüste yankılanan titreşim, ruhun dansla kurduğu gizli diyalog vardır.   Eğer bu melodik titreşimle yoğrulmuş bir beden yoksa, bıçak havada süzülmez. O sadece savrulur. Soldoy’da horon oynamak, bir şeye sahip olmaktan çok, bir şeye ait olmakla ilgilidir.   Bu yüzden horon, bedenin teriyle değil, ruhun hafızasıyla oynanır.   Melodiye dokunur gibi oynayan, ayağı yere basarken göğe kulak veren insanlardır onlar. ...

Horonun Otantik Ruhunu Korumak Giriş: Horon, Karadeniz'in doğası gibi güçlü, akışkan ve uyumlu bir danstır. Ancak zamanla, modern yorumların etkisiyle bazı geleneksel unsurlar kaybolmaya başladı. Otantik Horon'un inceliklerini korumak ve bu sanatı gelecek nesillere doğru aktarmak, hem estetik hem de kültürel bir sorumluluktur. Otantik Horonun Temel Unsurları: Ritmik Akış: Horonun doğal temposu, bölgenin yaşam ritmiyle iç içe geçer. Beden Uyumunun Önemi: Kol, bilek ve dirsek hareketleri belirli bir zarafet içinde akmalıdır. Topluluk Bilinci: Horon bireysel bir dans değildir; birlikte oynayanların ruh birliği gerektirir. Horonun Estetiğini Kaybetmemek İçin Neler Yapılabilir? 1️⃣ Geleneksel teknikleri öğrenmek ve yanlış yorumlardan kaçınmak. 2️⃣ Bilgi aktarımını güçlendirmek için kültürel etkinlikler düzenlemek. 3️⃣ Horonu sadece hareket değil, duygusal bir anlatım biçimi olarak görmek. Horon, eğlence ya da fiziksel bir aktivite olmaktan öte, toplulukları bir arada tu...