HORON - KEMENÇE VE ŞAİR

Yazan:Hacer Karagöz

Şair Yaşar Miraç 'ın, "O Güzel İnsanlar" başlıklı şiir kitabı için

Adnan Binyazar'ın  yazdığı eleştiriden alıntıdır:

Öğrenim gördüğümüz Gazi Eğitim Enstitüsü Edebiyat bölümünde beş kişi Karadeniz bölgesindendi.Akşam teneffüslerinde,birden yerlerinden fırlar sınıfın ortasında horon teperlerdi.

O kemençe var ya o kemençe,derin uykudakini bile horona kaldıran o üç tel.

Yaşar Miraç,şiirine kemençeyle horonların ritim geleneğini taşımıştır.

Miraç'la tanıştığımız günü anımsıyorum,sanki konuşmuyor,elinde kemençeyle horon tepiyor; öylesine coşkulu,yalındı.

Kemençenin ritmini,Trabzon'un tez ayaklı halkının söylemini kaldırın,Miraç'ın şiiri özünü yitirir.

Özgürlük,bağımsızlık,yolunda canlarını veren Deniz Gezmiş,Yusuf Aslan,Hüseyin İnan'ın destanı "gür ışık,emekcendir,sevgicendir" gibi yepyeni sözcüklerle, o ritimle yazılmıştır:

"zorbalar darağacını kuranda / ölüm yolunda başımız dimdik/ yağlı kement boynumuza geçende / haykırırız 'halkımıza özgürlük!'

can almayız can kurtarmak işimiz / güneş vurur alnımıza gür ışık / yoksul halka siper olmuş göğsümüz /      yazılmıştır bağrımıza özgürlük!

biz yusuf'uz biz hüseyin biz deniz/ ölüm bize nasıl engel olacak / emekcendir sevgicendir türkümüz/ kök salmıştır yurdumuza özgürlük!"