Baha Demirci ve Melisa Pelit : Horonla Başlayan Bir Hikâye

Baha ve Melisa: Horonla Başlayan Bir Hikâye

Kadıköy'e taşındığımız 1994 yılında, Demirci Ailesi ile dostluğumuz başladı. Çocuklarımız Süheda ve Sadık, Harun Reşit İlkokulu’nda aynı sıraları paylaşınca önce anneler, sonra babalar arkadaş oldu. Zamanla bu dostluk, ortak bir kültürel mirasın etrafında şekillenerek daha da güçlendi.

Oğlumuz Baha Demirci, çocuk denilecek yaşta, 2003 yılında Havacılar ile Horona başladı. Cezmi ile birlikte, tam dört yıl süren yoğun bir çalışma sürecinin ardından ekibimize katılmaya hazır hale geldi. Baha’yı ve oğlum Sadık’ı kültürümüze kazandırmak için ikisine birer kemençe alarak, Naci Keskin’in kemençe eğitimine birlikte katıldık. Benim öğrenmem pek mümkün gözükmese de Cezmi uzun süre çalıştı, direndi ve hatta Gökhan Mamati ona “Cezmi Çamurali” lakabını taktı.

Baha ve Sadık davranış bilimine aykırı! hareketler nedeniyle Kemençe çalışmasını bırakmışlardı. Oysa hocaları, ikisinin de bu enstrümanda oldukça başarılı olabileceklerini söylemişti. Fakat onlar başka bir yolda ilerlemeyi seçtiler. Horonu büyük bir tutkuyla öğrendiler, gösterilere çıktılar ve uzun yıllar boyunca bana destek vererek eğitime yardımcı oldular.

Melisa Pelit, Horon Evi’ne geldiğinde genç ve ışıl ışıl bir flamenko dansçısıydı. Zamanla sadece horonu öğrenmekle kalmadı, benim ısrarımla konservatuvara girerek mezun oldu. Horon Evi’ndeki yıllarında Baha ile tanıştı ve bu tanışıklık büyük bir aşka dönüştü. Sonunda evlendiler ve bu düğün, hepimiz için unutulmaz bir hatıra oldu.

Baha’yı hep oğlum gibi severken, Melisa da bir kızım gibi hayatımıza katıldı. Şimdi mutlu bir yuva kurmuş, nur topu gibi bir oğulları olmuş durumda. Yıllarca farklı işlerde çalıştıktan sonra Baha, pilot olmaya karar verdi. Tesadüf bu ya, pilotluk eğitimini, Horonu Horon Evi’nde öğrenen Ayjet Anadolu Yıldızları Uçuş Okulunda aldı. Şimdi o bir pilot, Melisa ise dans eğitmeni.

Onların düğününde hepimiz oradaydık. Horonla başlayan bu hikâye, gökyüzüne yükselen hayallerle devam ediyor…